Als vanmorgen om 6 uur de wekker gaat voel ik me goed, ik heb geen last meer van de rug en zin aan deze dag. Het rijden gaat echt lekker en ik doe mee bij de eerste vijf. We rijden vandaag 4 proeven en als ik met de derde proef bezig ben, hoor ik al dat mijn motor aan de kook is. Ik stop even en dan is het ook wel weer weg. Helaas niet voor lang, want 7km voor het einde van deze proef stopt mijn motor ermee. Het is einde Tuareg rallye voor mij en ik baal echt verschrikkelijk. Het ging zo goed, ik was echt bezig met het behouden van mijn vierde plek in het algemeen klassement en dan gebeurt er dit. Het ergste is dat je dan ook nog eens alleen in de woestijn zit en moet wachten op de truck die je op komt halen. Gelukkig kon ik wel even een smsje naar het thuisfront sturen, waardoor ik het eerste deel van mijn teleurstelling, frustratie en woede kwijt kan. Helaas helpen de opbeurende woorden die ik terug krijg op dat moment niet om mij op te beuren.
Anderhalf uur nadat ik gestrand ben, wordt ik opgepikt door de service truck en gaan we op weg naar Erg Chigaga. Na vier uur rijden, komen we aan en kan ik mijn teleurstelling met Woudt en heel veel andere rijders delen. Ik krijg veel complimenten van andere rijders, maar dat is slechts een pleister op de wond. Zoals je ziet op de fotos is de koelwaterslang geknapt, waardoor de motor geen water meer kreeg en deze dus vastgelopen is. Helaas niks meer aan te doen. Morgen maar een dagje relaxen met Woudt!